Με λένε Ζουμπουλία Μεταξάκη
Η δικιά μου ιστορία έχει να κάνει ως εξής.
Γεννήθηκα με ένα νεφρό, και αυτό σε λάθος θέση, στην τρυφερή βρεφική ηλικία των 14 μηνών έχασα το νεφρό μου από πολλές παλινδρομήσεις.
Μπήκα στην περιτοναϊκή κάθαρση μέχρι στην ηλικία των 9,5 χρόνων .
Το Γενάρη του 1999 ,με κάλεσαν για την πρώτη μου μεταμόσχευση, στο μοναδικό νοσοκομείο που έκαναν μεταμοσχέυσεις σε μικρές ηλικίες όπως ήμουν εγώ, στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Εξαιρετικοί γιατροί, χειρουργοί και φυσικά νοσηλευτικό προσωπικό.
Το νεφρό κράτησε 18 χρόνια και μάλιστα τα τελευταία πέντε χρόνια προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να το κρατήσω, αλλά δυστυχώς μέχρι εκεί έφτασε και τέλος .
Μπήκα σε αιμοκάθαρση το Φεβρουάριο του 2017 σε ηλικία 28 ετών.
Η ζωή μου από τότε άλλαξε ριζικά, μπήκα σε ένα μηχάνημα να
εξαρτιέμαι από αυτό, να είμαι εκεί 3 φορές την εβδομάδα για 4 ώρες, μέχρι να ξανά πάρω την απόφαση να κάνω πάλι μεταμόσχευση.Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να προσαρμοστώ, άλλωστε ήμουν σε ένα περιβάλλον που το γνώριζα από μωρό, και το νοσηλευτικό προσωπικό και τους ιατρούς τους έχω σαν οικογένεια μου, νιώθω πως είμαι στο σπίτι μου!
Έχοντας λοιπόν κλείσει τα 6 χρόνια αιμοκαθαιρόμενη, παρόλο που για ορισμένους τους φαίνεται αφύσικο αυτό που λέω και αισθάνομαι ,προτιμώ την αιμοκάθαρση από την μεταμόσχευση.
Παρόλο που μεγάλωσα με όλα αυτά και η ζωή μου έχει δώσει πολλά χαστούκια από προβλήματα, είτε το να μην μπορώ να κάνω αιμοκάθαρση από πουθενά ,είτε οτιδήποτε άλλο, είμαι εδώ και πολεμάω κάθε μέρα.
Την ζωή μου και την υγεία μου ποτέ δεν την θεώρησα δεδομένη, αγαπάω την ζωή μου κάθε λεπτό και στιγμή και προσπαθώ στους δικούς μου ανθρώπους και φυσικά στους συνασθενεις μου, που τους ακούω να "γκρινιάζουν" για το κακό που τους βρήκε, να τους στηρίζω δίνοντας ελπίδα πως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και ευτυχώς που υπάρχουν και τα μηχανήματα και ήμαστε ακόμα εδώ.
Παρόλο σε αυτή την δύσκολη ζωή που ζω από μωρό, αυτό δεν με εμπόδισε ούτε το σχολείο μου να τελειώσω, ούτε φιλίες να μην κάνω, και φυσικά ούτε να μην μπορώ να ερωτευτώ και να κάνω ταξίδια.
Μέχρι και σε σχολή πήγα και έβγαλα γραφιστική και νοσηλευτική.
Αγαπώ πολύ την νοσηλευτική και έμαθα πολλά από αυτά και ειδικά μέσα στην πρακτική μου. Θέλω να πω λοιπόν σε όλους όσους βιώνουν κάτι ανάλογο, να μην το βάζουν κάτω, να είναι ευγνώμων για όλα όσα βιώνουν, ακόμα και στα πιο δύσκολα υπάρχει κάποιος λόγος που ήμαστε σε αυτό το μονοπάτι.
Η ζωή είναι πιο όμορφη όταν ξέρουμε ότι δεν είναι δεδομένη και κυρίως η υγεία.
Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους όσους βιώνουν κάτι ανάλογο ,ή κάτι άλλο, όλα θα πάνε καλά μόνο όταν το πιστεύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To nefropatheis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.