Μαρία Νικολα'ί'δου: Η δική μου προσωπική ιστορία

 

Η δική μου ιστορία ξεκίνησε 5 Δεκέμβρη 2018 μετά την κηδεία της 25χρονης ανηψιάς μου, γυρνώντας σπίτι, μου είπε η κουνιάδα μου ''το δεξί σου μάτι είναι κατακόκκινο, γιατί;'' Ούτε πόνος, ούτε τίποτα. Την επόμενη μέρα πήγα στο κέντρο υγείας για να δω γιατί, μου λένε, ''στα επείγοντα''. Αιμορραγικό ξέσπασμα, ούτε που κατάλαβα τι εννοούσαν, μου παίρνουν την πίεση και είχα 20-11. Λέω ευχαριστώ και πάω να φύγω, μου λένε ''που πάτε; '' καταλάβατε οτι έχετε πολύ πίεση και δεν μπορούμε να σας αφήσουμε να φύγετε; Τέλος πάντων, έμεινα 4 ώρες εκεί, με ενέσεις και χάπια για να μου την πάνε στο 15 και να με αφήσουν να φύγω. Αυτό έγινε 4 συνεχόμενες μέρες με πολύ υψηλή πίεση και άρχισε το ψάξιμο το γιατι. Νοσηλεύτηκα στο Γεννηματά, αφού ψάξαμε για την καρδιά που δεν είχε τίποτα και κάνοντας εξετάσεις έρχεται ο γιατρός και μου λέει ''έχετε νεφρική ανεπάρκεια''. Έχασα το έδαφος κάτω απο τα πόδια μου, άρχισαν τα φάρμακα για να κατεβάσουμε την πίεση, που μέχρι τώρα παλεύω για αυτήν με φάρμακα και ξυπνάω με 16, κάνω κάθε 15 μέρες εξετάσεις, διατροφή και παλεύω και με την νεφρική αναιμία. ο γιατρός μου, μου είπε ''θα παλέψουμε όσο μπορούμε, να αργήσουμε για αιμοκάθαρση και όταν χρειαστεί θα κάνω μεταμόσχευση. Να 'ναι καλά ο σύζυγος μου, που θα μου δώσει το δικό του και με στηρίζει, σε όλη την περιπέτεια μου.

Προς το παρόν έχω 3,45 κρεατινίνη και προσπαθώ να την κρατάω χαμηλά. Αυτά παθαίνει όποιος έχει ιστορικό νεφρικής ανεπάρκειας. Ο μπαμπάς μου πέθανε απο αυτό, εγώ δεν έκανα εξετάσεις να παρακολουθώ. Καλά λένε η ΠΡΌΛΗΨΗ ΣΩΖΕΙ. Και φυσικά ακόμα δεν θέλω να το δεχτώ αυτό που μου συμβαίνει. Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και συγνώμη εαν σας κούρασα.