Άννα Λιάκου: Η δική μου προσωπική ιστορία

 ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ : Δύο λέξεις με τεράστια σημασία αλλά και με εξήγηση που την ορίζει ο καθένας μας βάσει εμπειριων. Σε ηλικία 13 χρονών ξεκίνησαν τα πρώτα προβλήματα υγείας, σπειραματονεφρίτιδα αγνώστου αιτιολογίας, στα 16 ολική νεφροκτομή του δεξιού νεφρού, δεν καταλάβαινα τι σήμαιναν όλα αυτα και δεν με ένοιαζε, εκείνη την εποχή οι γιατροί δεν μίλαγαν όπως σήμερα, απλά ήθελα να τελειώσει και να γυρίσω στην καθημερινότητά μου. Στα 17 μου αγάπησα, παντρεύτηκα κι έμεινα έγκυος στο γιο μου, πολύ λεύκωμα, αλλά οκ καμία σημασία ο τότε γυναικολόγος μου. Στα 25 έγκυος στην κόρη, διαπιστώνεται νεφρική ανεπάρκεια. Την μέρα που την γέννησα ( στον 8ο μήνα), μπήκα αιμοκάθαρση. Δεν φοβήθηκα, μου έδειξαν δύναμη τα παιδιά μου. Το τραγικό όμως ήταν η εγκατάλειψη από τον πατέρα των παιδιών. Μετά από έξι χρόνια με την βοήθεια της μητέρας μου, έκανα την πρώτη μεταμόσχευση, 1992 (η γλυκειά μου μανούλα μου χάρισε δύο φορες την γέννηση μου), όλα καλά, δούλευα, μεγάλωνα τα παιδιά μου...είχα εντάξη στην ζωή μου όλο αυτό και πορευόμουν. Το 1996, απόρριψη, τοξική είπαν, στην λίστα αλλά με δύναμη και πίστη γιατί είχα τα παιδιά, την ζωή μου την δουλεια. Το 2002 ήρθε η δεύτερη πτωματική, Ρόμπινα Τζόνσον..47εκείνη 40 εγώ. Όλα τέλεια μέχρι και σήμερα...ευλογήθηκα και με το δώρο να γίνω γιαγιά. Η ίδια η ζωή με έμαθε ότι το καλύτερο δώρο δεν είναι τίποτα χειροπιαστό, τίποτα υλικό, με δίδαξε ότι η ΖΩΗ είναι δώρο..κι εγώ μέσα από αυτό, τη ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ, ΖΩ και Χαμογελάω.

ΑΝΝΑ ΛΙΑΚΟΥ