μυαλό του τι ειδικότητα ήθελε να ακολουθήσει. Ο νεαρός Αναστάσιος Σπηλιόπουλος, μπήκε σε ένα καράβι από τη γενέτειρά του, την Πάτρα, με την υποστήριξη πάντα του φιλόλογου και συγγραφέα πατέρα του, έφτασε στο Μπρίντεζι κι από εκεί μέσα σε τριανταέξι ώρες αρχικά και αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς στο κατόπι, βρέθηκε στα έδρανα της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου της πόλης.
Στα 24 του είχε ήδη ολοκληρώσει το διδακτορικό του. Εκεί γνώρισε και τη μετέπειτα γυναίκα του, από την Πάτρα, η οποία σπούδαζε Οδοντιατρική και αργότερα ειδικεύτηκε στην Παιδοδοντία και στην Ορθοδοντική.
Σε ένα συνέδριο συνάντησε έναν καθηγητή από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης, ο οποίος του πρότεινε να τον ακολουθήσει. Ο Αναστάσιος Σπηλιόπουλος αποδέχτηκε την πρόταση δύο χρόνια μετά, προκειμένου να εκπληρώσει πρώτα τη θητεία του στην Ελλάδα. Στα 30 του είχε ήδη διευθυντική θέση στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.
Ο επόμενος σταθμός ήταν η Βοστόνη, όπου ειδικεύτηκε στη θωρακοχειρουργική, για να επιστρέψει μόνιμα πια στη Γενεύη και να αναλάβει τη διεύθυνση της πανεπιστημιακής θωρακοχειρουργικής κλινικής, από την οποία συνταξιοδοτήθηκε πριν από λίγα χρόνια. Ο καθηγητής υποστηρίζει πως έχει περάσει περισσότερες ώρες στο χειρουργείο παρά στο κρεβάτι του.
Το ρεκόρ του: Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο έκανε 6 μεταμοσχεύσεις!
Παρενθετικά αναφέρεται ότι η πρώτη επιτυχής μεταμόσχευση πνεύμονα σε ασθενή έγινε στο Τορόντο το 1983 και το 1986 η πρώτη επιτυχής διπλή μεταμόσχευση, πάλι στο Τορόντο.
Ο κ. Σπηλιόπουλος το 1993 έκανε την πρώτη μεταμόσχευση πνευμόνων στην Ελβετία. Στο ενεργητικό του έχει περισσότερες από 500 μεταμοσχεύσεις νεφρών, 147 πνευμόνων και 20.000 χειρουργικές επεμβάσεις στο θυρεοειδή αδένα.
Το 1996 ένας 27χρονος Ελβετός υποβλήθηκε σε διπλή μεταμόσχευση πνευμόνων και παγκρέατος από τον ίδιο, γεγονός που του πρόσφερε τιμητική διάκριση από την ελληνική πολιτεία με την απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Τιμής. Φαίνεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται διότι και ο παππούς του το 1889 έχτισε με δικά του χρήματα το νοσοκομείο της Πάτρας και τιμήθηκε τότε από τον Γεώργιο Α’ με το παράσημο του Τάγματος του Σωτήρα.
Ο καθηγητής έρχεται στην Ελλάδα περίπου έξι φορές τον χρόνο και πηγαίνει στο καταφύγιό του, έξω από την Πάτρα, στο Καστρίτσι, μαζί με τις δυο του κόρες και τα πέντε εγγονάκια του. Οι κόρες του, η μια δικηγόρος και η άλλη ψυχαναλύτρια, γνώρισαν τους Ελληνες συζύγους τους στην Αγγλία και μένουν στην Ελλάδα, γεγονός που τον στεναχωρεί.
Ο ίδιος προσπαθεί να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο, τους δυο μήνες που μένει στην Ελλάδα. Οταν δεν ασχολείται με την οικογένειά του επιδίδεται στις βιολογικές καλλιέργειες και στην επισκευή παλαιών επίπλων.
Για τον ίδιο, ο ορισμός της ευτυχίας είναι να ξυπνάς το πρωί και να μπορείς να αντικρίζεις τον ήλιο, να χαμογελάς, να πίνεις καφέ βλέποντας το πρόσωπο ενός αγαπημένου σου ανθρώπου και να κάνεις έναν περίπατο κρατώντας το χέρι του.
https://alphapatras.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To nefropatheis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.